تعیین عوامل موثر بر بقای پیوند کلیه در بیماران پیوندی از دهنده زنده با استفاده از مدل جنگل تصادفی بقا

هدف: روش رایج در برآورد شاخص‌های بقا، مدل کاکس است. در داده‌هایی با حجم بالا، وجود اثر متقابل از درجات مختلف در مدل قابل انتظار است. در چنین وضعیتی مدل کاکس عمل‌کرد مناسبی ندارد.مدل انباشت تصادفی بقا (Random survival forest, RSF) به عنوان جایگزین مدل کاکس می‎تواند در چنین وضعیتی مفید باشد. هدف این مطالعه تعیین عوامل موثر بر بقای پیوند کلیه در بیماران پیوندی از دهنده زنده با استفاده از روش RSF است. مواد و روش‌ها: این مطالعه هم‌گروهی تاریخی بر روی 459 بیمار دریافت‌کننده پیوند کلیه از دهنده زنده طی سال‌های 1390-1373 شهر همدان می‌باشد. مدت زمان بین پیوند کلیه و رد برگشت‌ناپذیر پیوند به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. مدل‌سازی عوامل موثر در میزان بقا، با استفاده از مدل کاکس و RSF انجام و دو مدل مقایسه شد. یافته‌ها: میزان بقای 5، 10 و 15 سال به ترتیب 60/91%، 30/85% و 90/74% به‌دست آمد. ‌سن گیرنده پیوند، شرایط بیمار در زمان ترخیص، میزان هموگلوبین گیرنده، میزان آخرین کراتنین و استفاده از داروهای مهارکننده ایمنی به عنوان مهم‎ترین متغیرها در روش RSF شناسایی شدند. متغیرهای سن گیرنده، شرایط بیمار در زمان ترخیص و استفاده از داروهای مهارکننده ایمنی در مدل کاکس معنی‌دار شد. نتیجه‌گیری: در صورت استفاده از مدل کاکس تنها  متغیرهای سن گیرنده، شرایط بیمار در زمان ترخیص و استفاده از داروهای مهارکننده ایمنی بر بقای پیوند متغیرهای تاثیرگذار شناسایی می‌شوند در صورتی که روش RSF با پذیره‎های محدود‌کننده کم‌تر قادر است عوامل مرتبط بر بقا را با دقت بالاتری تعیین نماید.